Niedzielą Siedemdziesiątnicy (16 lutego) rozpoczynamy Przedpoście. W okresie Przedpościa liturgia szczególnie rozważa głębokość upadku rodzaju ludzkiego. U źródła ogromu nędzy, nieszczęść i grzechu , w których świat jest pogrążonym, tkwi tajemnica grzechu pierworodnego, czyli buntu pierwszego człowieka, który świadomie i dobrowolnie odwrócił się do Boga. Ten pierwszy bunt był grzechem pychy i pożądania. «Przez jednego człowieka wszedł grzech na ten świat, a przez grzech śmierć, i tak na wszystkich ludzi śmierć przeszła, bo wszyscy zgrzeszyli» (Rzym. 5, 12). Natura ludzka tedy, którą dziś dźwigamy, to już nie ta, która wyszła z rąk Stwórcy. Ten stan zdawałby się beznadziejny, gdyby nie promieniała pewność, że mamy Odkupiciela.
Aby należycie zrozumieć liturgię Przedpościa, należy pamiętać, że w tym okresie rozpoczynamy w brewiarzu czytanie pierwszych rozdziałów Pisma świętego, a mianowicie historię Adama (Siedemdzies.), Noego (Sześćdzies.) i Abrahama (Pięćdzies.). W tych rozdziałach mamy opisany okres prahistorii ludzkiej, dzieje grzechu pierworodnego i początek dzieła Odkupienia.
Okres Przedpościa powstał za czasów Grzegorza Wielkiego († 604), już po ustaleniu Wielkiego Postu. Stanowi on rodzaj przedsionka, który nas przygotowuje do następującego po nim okresu pokuty.
Niedziele Przedpościa z łacińska nazywają się: SIedemdziesiątnica, Sześćdziesiątnica i Pięćdziesiątnica, gdyż wypadają w siódmym, szóstym i piątym dziesiątku przed Wielkanocą. W Polsce są nazywane: Starozapustna, Mięsopustna i Zapustna, gdyż dawniej już w tym okresie zachowano łagodniejszy post (aż do roku 1248), odzwyczajając się stopniowo od pewnych pokarmów. Nazwa Siedemdziesiątnica przypomina również okres 70-letniej niewoli babilońskiej.
Nabożeństwo Przedpościa ma nastrój pokutny, szaty są więc barwy fioletowej. Ze wszystkich modlitw usunięty jest radosny śpiew Alleluja. Znika Gloria. We mszach niedzielnych i świątecznych Alleluja po graduale zastąpione jest przez traktus.
Modlitwy i śpiewy trzech niedziel Przedpościa pochodzą z lat przełomowych między VI a VII wiekiem, kiedy to najazdy barbarzyńców, trzęsienia ziemi i «czarna śmierć» zdawały się grozić zagładą Rzymowi i kulturze chrześcijańskiej. Odzwierciedlają one dokładnie beznadziejny stan, w jakim się znajduje człowiek pozbawiony łaski uświęcającej.
Ale Bóg nie pozostawił człowieka w tym stanie, lecz szedł naprzeciw, jak ów gospodarz z Ewangelii, aby mu objawić swą naukę i wolę, i powołać do pracy w swej winnicy. Winnica oznacza Kościół, do którego wszyscy są powołani od pierwszej chwili stworzenia.
Rozpoczynajmy więc nasz pochód ku Wielkanocy, ku zmartwychwstaniu, ku zwyciężeniu w sobie grzechu, a zapanowaniu w nas łaski Chrystusowej.
Msza Św. w kościele Św. Krzyża w Rzeszowie jak w każdą niedzielę o godz. 15:00. Przed Mszą Św. zapraszamy na godz. 14:30, do włączenia się we wspólne odmawianie Różańca Świętego.
